Over stress

Stress is een natuurlijk gevolg van onnatuurlijke mentale situaties

Als we in ons leven met veel dingen te maken hebben, als er veel ‘gebeurt’, en we het gevoel hebben op verschillende omstandigheden tegelijk te moeten inspelen, dan ontstaat er een situatie waarin we ‘druk’ ervaren. We beginnen met te zeggen dat we ‘het druk hebben’. Daarna dat we het ‘eigenlijk té druk hebben’. Dan voelen we dat we niet meer toekomen aan rust of mentale ruimte, en aan wat we werkelijk zouden willen doen of belangrijk vinden. Die druk, of pressie, kan ons van buiten worden opgelegd, bijvoorbeeld in werksituaties, maar ook in onszelf worden gevoeld en aangewakkerd, zonder dat er iets van buitenaf van invloed is. Die mentale druk zal onze lichamelijke staat beïnvloeden en een (chronisch) verstoorde hormoonbalans tot gevolg hebben. En dat is stress.

Alleen in een staat van harmonie tussen onszelf en onze omgeving voelen we geen negatieve spanning. Alleen in een staat van harmonie tussen onszelf en onze wensen en verlangens ontstaat er geen druk. Maar als er in ons leven en werk omstandigheden niet met elkaar in harmonie zijn met onszelf, ontstaat er ontevredenheid. Aanhoudend ontevredenheid ervaren en onder druk staan, doen stress ontstaan. En dat is logisch, want onze ware aard is die van Bewust Begrip en Geluk en daar zijn we dan helaas behoorlijk van afgedwaald.

Wat doen we zelf?

Als de situatie waarin we verkeren niet overeen komt met onze overtuigingen, of de omstandigheden vragen meer van ons dan we op dat moment aankunnen, is er een discrepantie tussen onze innerlijke wereld en de wereld om ons heen. Onze terechte wens om het juiste te (willen) doen, lijkt dan te worden gedwarsboomd door de situatie waarin we verkeren, of door de mensen daarin. Dan is het nog maar moeilijk om verbondenheid met die situatie in stand te houden, en dan ontstaat er vaak ook een gevoel van strijd. Alleen in verbondenheid kunnen we onszelf geheel geven voor ‘de zaak’. En ons innerlijke begrip van ‘juistheid’ maakt dat we niet kunnen accepteren dat er ‘onjuistheid’ is of in stand gehouden wordt. Dat is dus een op innerlijke zuiverheid gebaseerde spanning die ‘schreeuwt’ om een oplossing. En als die oplossing niet mogelijk lijkt…

Overtuigingen

Maar we hebben ook allerlei overtuigingen die we niet willen loslaten en die mede oorzaak zijn van ontevredenheid en spanningen. Overtuigingen, vaak gebaseerd op conditionering, waarvan we kunnen afvragen of ze wel oké zijn, en die gebaseerd zijn op identificatie. Die botsen dan met omstandigheden die zich in het leven nou eenmaal voordoen: maatschappelijke feiten en gegevenheden waar niet 1-2-3 iets aan te veranderen is. Ze botsen ook met de overtuigingen van anderen, ook meestal gebaseerd op identificatie. Zolang we dit niet onder observatie krijgen, zal dit soort vasthoudendheid ons gaan nekken als het te vaak of te lang aanhoudt. Overtuigingen over situaties hebben we ons in feite zelf opgelegd, helaas, en beperken onze flexibiliteit. Hetzelfde geldt voor overtuigingen over onszelf. Ook meestal niet of maar ten dele waar. De beperking van ons werkelijke potentieel dat hierdoor ontstaat, zal ons uiteindelijk ongelukkig maken. Want stress is een gevoel van ongeluk, van overload, een gevoel van niet meer tot je recht komen.
Hoe komen we hiervan af?

Oplossingen

Wat kunnen we in deze situatie zélf doen om harmonischer te worden en meer tevredenheid te ervaren? Veel!
En wat moeten we vooral laten? Misschien nog wel meer…

Doen

We kunnen onmiddellijk met een aantal dingen beginnen:
– Ons onszelf herinneren en volledig aanwezig (wakker) zijn.
– Ons verbinden met de situatie door haar eerst maar eens te accepteren zoals ze is. Aanvaarding volgt dan mogelijk later.
– Waarnemen van de situatie met inbegrip van onszelf en onze gevoelens in die situatie. Niets ‘buiten’ sluiten dus.
– Ons verbinden met mensen door echt naar ze te luisteren, ze serieus te nemen en ze eens met nieuwe ogen te bekijken.
– Ons verplaatsen in de visie van anderen en tegelijkertijd hun innerlijke staat goed waarnemen.
– Niet direct reageren op dingen of woorden (vanuit een reflex en conditionering) maar tijd nemen om te overwegen.
– Onze eigen reactie op de omgeving serieus nemen en deze innerlijke gevoelsreactie onderzoeken in een stil moment.
– Zeg eens ja als je de neiging hebt met nee te reageren, of zeg eens nee als je de neiging hebt met ja te reageren.

Niet doen

We kunnen onmiddellijk met een aantal dingen stoppen:
– Stoppen met klagen en verwijten maken.
– Stoppen met zelfrechtvaardiging
– In stresssituaties niet langer voeding geven aan de mentale bok, maar die van de haverkist wegleiden.
– Stoppen met dingen tegelijk te doen. Maar één ding doen dus. Multitasking met kwaliteit is een illusie, zeker als stress op de loer ligt.
– Niet langer een vecht- of vluchtneiging volgen, maar je overgeven aan ‘wat is’, en wel door hetgeen jou het stressgevoel oplevert, op te geven en op te dragen.
– Stoppen met ontzag te hebben voor de druk die een ander je lijkt op te leggen.
– Zeg eens nee als je de neiging hebt met ja te reageren, of zeg eens ja als je de neiging hebt met nee te reageren..

© Michiel Koperdraat