Over bloei
Zelfexpressie
Elders op deze site staat: ‘menselijke bloei, door middel van zelfexpressie, is een heel groot goed en zou tot de belangrijkste doelen in een menselijk leven moeten behoren’. Als we het goed beschouwen, zien we dat alles om ons heen is gericht op tot bloei komen. Niet alleen als vanzelfsprekendheid in de natuur, bij bloemen en planten, maar ook in niet levende dingen: bloeiende bedrijven, clubs, steden en economie. Zelfs onze zon kwam ooit tot bloei, totdat hij van ouderdom zal sterven.
Mensen zijn dan ook in tal van verschillende omstandigheden gericht op persoonlijke bloei. Als musicus, kunstenaar of sporter; binnen gezin, bedrijf of politiek: voor zichzelf, voor anderen of voor niemand in het bijzonder. Er komt geen einde aan de mogelijkheden. Het gaat binnen al die omstandigheden om zingeving. Heeft men zin in een bepaald soort werk, dan krijgt persoonlijke bloei een kans. Ook vinden mensen hun bloei in spiritualiteit om zo ten volle zin te kunnen ervaren. Ze bestuderen wijsheid, ze praktiseren het en mogelijk gaan ze er in onderricht in geven.
Bloeien maakt het leven zinvol, doet ons geluk en liefde ervaren, en is van een onvergelijkbare grootheid die onze menselijke geest met zijn psyche nodig heeft om gezond te blijven.
We kunnen onze persoonlijke bloei bewust ervaren dankzij onze menselijke natuur die ons op zo’n manier laat waarnemen zoals andere schepsels dat niet kunnen: reflectief. We kunnen zién of we bloeien of niet. We kunnen vóelen of we bloeien of niet. We hebben zelfreflectie. We kunnen waarnemen of we zin ervaren in werk en andere situaties of niet. We kunnen het ook bij anderen waarnemen.
Zonder een zekere mate van bloei voelen we ons dan ook niet tot ons recht komen. Dan hebben we er op een gegeven moment niet meer zo’n zin in en ligt er frustratie op de loer, of erger… een ervaren van zinloosheid.
De zin van het leven is bloeien in waar we goed in zijn. Als we niet meer geloven in een leven dat vervulling kent in zelfexpressie en zelfrealisatie, waar leven we dan voor?
We leven optimaal als we leven en werken naar ‘hoe we bedoeld zijn’. En ‘hoe we bedoeld zijn’, en in welke richting we onze bloei zoeken, ligt feitelijk al vastgelegd in onze aangeboren geïndividueerde essentie, want hierin liggen vanaf geboorte al onze talenten die we gedurende ons leven ten dienste staan. Maar ook onze beperkingen die talent begrenzen.
Persoonlijk palet
Onze aangeboren talenten zijn het palet van mogelijkheden en potentie waaruit onze persoonlijke bloei ontstaat en die bloei kan vele vormen aannemen die juist nog niét vastliggen bij geboorte. Want dát wordt bepaald door waar we vanaf ons prille leven mee in aanraking komen. Als kunnen improviseren bij geboorte tot ons talent behoort, dan is nog niet bepaald waarin dit zich dat zal gaan uiten. Het kan bijvoorbeeld in muziek of kunst zijn, of in een bedrijf runnen, maar het kan ook in het werken in de zorg tot uiting komen. Alles kan.
Onze aangeboren beperkingen bepalen de begrenzing van onze talenten. Helaas pindakaas… soms zouden we willen dat we niet alleen méér talent voor iets zouden hebben, maar ook mínder begrenzingen ervan. Sommigen hebben talent voor een sport, maar halen nooit de top, hoe hard ze ook hun best doen. Sommigen hebben talent voor fantasie en verbeeldingskracht, maar kunnen toch geen boek schrijven. Er zijn mensen met een absoluut gehoor die toch geen groot componist worden.
Wat sturend is in hetgeen waardoor we tot bloei komen, zijn personen en situaties die we als jong mens tegenomen en die ons inspireren om een bepaalde kant uit te gaan. Synchroniciteit is hierin zeker bepalend. Iets komt op onze weg en we voelen aantrekkingskracht en een enthousiasme voor iets ‘nieuws’. Als het een persoon is, dan wordt die persoon vaak als voorbeeld en inspirator gezien. Als het een situatie betreft dan wordt zo’n situatie bepalend voor waar we naar toe willen, voor iets wat we zelf ook willen realiseren.
Maar het komt ook voor dat we onze talenten pas op latere leeftijd ontdekken, puur omdat we niet eerder in contact kwamen met de juiste de juiste omstandigheden of personen, de juiste ‘richting-gevers’. En het komt ook voor dat hiervoor pas ‘ruimte’ kwam doordat een andere situatie niet langer opeisend was of een bepaalde vorm van bloeien die niet langer bevredigde, om welke reden dan ook.
Het vermogen tot bloei op een bepaald gebied wordt dus grotendeels bepaald door aangeboren talenten en affiniteiten. Hierop zou scholing gericht moeten zijn. Vorm, inhoud en niveau krijgt onze bloei door de aangeboden mogelijkheden binnen opvoeding en scholing, en door de situaties en de mensen die we ‘ontmoeten’ en die ons enthousiasmeren. Hopelijk ontmoeten we deze inspiratiebronnen op tijd; synchroniciteit in het voordoen van omstandigheden is hierin belangrijk, zodat bloei liefst van jongs af aan kan worden verwezenlijkt: door zin, door enthousiasme, door studie en door het uitvoeren van wat hiervoor nodig is. Als we bloeien in zelfexpressie is er eenheid onze geest waar te nemen, omdat alle aspecten ervan met elkaar in lijn komen te liggen. Als we eenheid in onze geest realiseren leidt dit als van Zelf naar een bloeiende zelfexpressie op welk gebied dan ook. Die eenheid realiseren we door onszelf te leren kennen en te zien waar we voor ‘bedoeld’ zijn’. En door in onszelf te ontdekken wat die eenheid in de weg staat.
Waar we voor gáán
We krijgen hopelijk niet al te veel te maken met persoonlijke beperkingen in onze bloei, of begrenzingen ervan, want dan zouden we teleurgesteld kunnen worden in onze capaciteiten en het plezier erin kunnen verliezen. Die beperkingen kunnen fysiek zijn zoals bij sporters (mijn lichaam doet niet wat ik wil), maar ook mentaal (ik kan het niet meer volgen) of emotioneel (mijn passie blijkt tekort te schieten). Dan slaat onze oorspronkelijke hunker en enthousiasme misschien wel om in een gevoel van frustratie of mislukking en in negatieve ideeën over onszelf. En dan ‘hebben we geen zin meer’ omdat het ‘zinloos’ zou zijn. Dit betekent dat we niet langer bloeien…
We hebben als kind in argeloze onbewustheid – door het voorbeeld van ouders en van andere ouderen – al vroeg geleerd om ons te identificeren met allerlei dingen. Identificeren zou goed zijn of op z’n minst normaal. Sterke identificatie speelt dan ook mee als we met dingen aanvangen die onze bloei zullen realiseren. Daar is op zich niks mis mee. Deze identificatie, met een persoon of genre, geeft een enorme dot energie! We gáán ervoor! We voelen ons supergemotiveerd. We hebben een doel gevonden om voor te leven. Het maakt ons gelukkig en we willen er zoveel mogelijk uren van de dag mee bezig zijn. ‘Dit is het’ denken we en we voelen noodzaak om dit te volgen en uit te bouwen.
Maar identificaties werken twee kanten op. Ze kunnen ook zeer demotiverend werken. Bijvoorbeeld als het gaat om onze beperkingen die op een gegeven moment zichtbaar worden. Maar ook berucht is de identificatie met wat in wezen een ‘bijzaak’ zou moeten zijn en die de hoofdzaak uit het oog doet verliezen. Dit is dan vereenzelviging met iets dat onze bloei in de weg gaat staan. Dit hebben we meestal niet of te laat in de gaten. Het is ons namelijk niet geleerd om wakker en bewust te blijven vanuit ons relatief ‘schone’ kind-zijn. We hebben slechts geleerd aan te slag te gaan zonder relativering en mét sterke identificaties. Zo kunnen we, zonder het te weten en op te merken, of zonder dat iemand ons hier tijdig op wijst, onze eigen ‘tegenstander’ geworden in ons bloeien.
Je ziet zo’n remmende identificatie nu regelmatig bij jongeren. Ze willen al vrij snel beróemd worden in de muziek, en deze identificatie met ‘aanzien en rijkdom willen krijgen’ blokkeert de oorspronkelijke hunker om op een fantastische manier muziek te gaan maken. Hier komt veel teleurstelling uit voort, mocht het beroemd worden uitblijven.
Als onhelder, maar toch vaak oh-zo creatief mens, behouden we al die identificatiemisvattingen die onze eigen ‘bedoelde weg’ van onze essentie dwarsbomen. We doen dit zélf. We kunnen er dus ook zélf mee stoppen als we leren zien hoe en waardoor die misvattingen zijn ontstaan. We kunnen wakker en bewust worden en dan wordt bloei van Zelf sprekend.
.
De kernbehoefte is voor elk mens gelijk: één en verbonden zijn met mijZelf en met de wereld om mij heen, en bloeien in volledige zelfexpressie
