Symbool
De Zon van Vergina is het symbool dat ik koos voor zelfkennis.nu. Ik knipte het symbool ooit uit papier en digitaliseerde het. Door de beoefening van Griekse muziek ben ik ook zeer van de Griekse cultuur gaan houden. En hierin zijn veel prachtige beelden en symbolen te vinden. Deze zon is in zijn eenvoud zo krachtig! Het geeft precies weer wat ik voel bij Licht.
Deze Vergina-zon is geruime tijd aanleiding geweest voor een grote controverse. Noord-Macedonië (voorheen FYROM) wilde dit zonnesymbool in haar nationale vlag plaatsen, want de plaats Vergina ligt in Macedonië, een noordelijke provincie van Griekenland. Griekenland heeft dit echter met alle middelen voorkomen, want de provincie is iets anders dan het land Macedonië, zo stelde men (en men was bang voor toekomstige aanspraken op deze provincie door het buurland Macedonië, wat na veel gekonkel nu eindelijk Noord-Macedonië mocht gaan heten).
Zellfkennis.nu heeft dit symbool nu voor een veel vreedzamer symboliek gekozen, als tegenwicht van deze controverse.
Historie
Tijdens opgravingen nabij het dorp Vergina ontdekte de Griekse archeoloog Manolis Andronikos in de herfst van 1977 in een ongeschonden graftombe een fraai gouden kistje, versierd met het symbool van een stralende zon. (Onderzoek lijkt te bevestigen dat het kistje, dat nu te zien is in het Archeologisch Museum van Vergina, de botten van koning Philippus II bevatte, al wordt dit nog door sommigen betwist).
De Zon van Vergina wordt sindsdien vaak als symbool gebruikt. Het symbool zou vroeger al door Alexander de Grote in zijn gehele rijk zijn gebruikt.
Innerlijke Zon
Zelfkennis.nu gebruikt dit symbool dus ook, als beeld van de Innerlijke Zon die onophoudelijk in ons schijnt, maar waar we ons door omstandigheden niet altijd gewaar van zijn. Veel innerlijke schaduw, veroorzaakt door allerlei obstakels, houdt dit licht voor ons gedimd.
De gouden kist waarop deze Zon staat afgebeeld, zouden we kunnen zien als onze magnifieke (tijdelijke) menselijke manifestatie.
Goud: het zuiverste metaal, maar dus nog wel steeds ‘materie’. In die ‘materie’, in onze menselijke manifestatie, bevindt zich de eeuwig stralende Zon die ons van binnenuit verlicht.
We zouden ons op dit innerlijke Licht moeten richten, permanent, waardoor innerlijke schaduw zal kunnen oplossen, en waardoor we mentaal, emotioneel en fysiek veel lichter zullen worden. Vanuit dit licht zouden we het dan op een zinnige manier over onze verlichting kunnen hebben: dus in de zin van minder innerlijke ‘schaduw’ en minder innerlijke ‘zwaarte’.
