De regenmaker in ons

Ooit maakte ik voor een muziektheaterproductie de muziek op een tekst over een ‘regenmaker’.
De tekst was geïnspireerd op het thema van de westernfilm The Rainmaker uit 1956.
De regenmaker in die film was een man die pretendeerde voor regen te kunnen zorgen en die zodoende aan mensen hoop gaf in een periode van grote droogte.

Deze western gaat dus over de komst van een mysterieuze vreemdeling in een droog en stoffig stadje ergens in ‘the West’ van de Verenigde Staten. Deze charismatische figuur beweert een regenmaker te zijn en belooft de wanhopige dorpsbewoners dat hij regen zal brengen voor hun uitgedroogde situatie. De dorpsbewoners, sceptisch maar tegelijkertijd hopend op een wonder, laten zich langzaam door zijn charmes en geloof van zijn kunnen overtuigen. Terwijl hij regenrituelen uitvoert en de stad op zijn kop zet met zijn vrolijke persoonlijkheid, beginnen de mensen in het stadje langzaam te geloven dat er hoop is op een lavende toekomst.

Echter, naarmate de tijd verstrijkt en de droogte voortduurt, groeit de spanning in het stadje. De dorpsbewoners beginnen langzaamaan te twijfelen aan de beloftes van deze excentriekeling en vragen zich af of hij wel echt een regenmaker is of gewoon een oplichter die hun hoop misbruikt. De druk op de regenmaker om zijn belofte waar te maken neemt dus toe en hij wordt onder druk gezet om zichzelf waar te maken.
Uiteindelijk, aan het eind van de film, breekt dan toch eindelijk een storm los, waarbij een enorme hoeveelheid regen neerdaalt op de hoofden van dorpelingen en hun uitgedroogde land. De dorpsbewoners zijn verrast en superblij met deze onverwachte wending van hun lot en de regenmaker wordt geprezen als een ware held. Hij verlaat vervolgens het stadje, missie volbracht, en laat een nieuw gevoel van hoop en mogelijkheden voor de toekomst achter. De regen heeft het land én de harten van de mensen in het stadje doen opleven.

Zelf ben ik inmiddels al vele jaren actief als ‘gids’ in de praktische spirituele filosofie. Na mijn muziek-carrière is dit nu ook mijn belangrijkste bezigheid geworden. Dus denk ik vaak na over mijn ‘taak’. Omdat ik een broertje dood heb aan pretenties is het jezelf benoemen als gids of coach m.i. tricky. In op spiritualiteit gerichte ontmoetingen vertel ik altijd als eerste dat ik niks moet hebben van goeroe-gedoe. Geen podiumpje, geen parafenalia, en als belangrijkste: geen status of hiërarchische onderlinge ‘verschillen’. Ook heb ik al vaak gezegd dat in feite iedereen elkaars leermeester zal kunnen zijn en dat je vooral je éigen leermeester moet zien te worden.

In presentaties en bij het voorzitten van gesprekken over bewustzijn geeft een gids kennis door en is er toch een zeker verschil aan te geven tussen iemand met ervaring en een ander met minder ervaring. Elke leersituatie kent dit verschil en hier is niets verkeerd aan, want elke scholing wordt door iemand vanuit ervaring doorgegeven aan hen met minder ervaring. Zo zal een berggids vanwege zijn kennis altijd mensen kunnen behoeden voor het inslaan van een verkeerd (en mogelijk gevaarlijk) weggetje dat afleidt van de te volgen track. Als mensen moe worden zal de gids stimuleren om niet op te geven, door te zetten en hij zal geloof in eigen kunnen blijven aanwakkeren.

Een bewustzijnsgids kun je vergelijken met een ‘regenmaker’. Metaforisch komt een regenmaker met zijn kennis en vaardigheden tussen mensen terecht die (mogelijk al al lange tijd) in een innerlijke droogte verkeren. Daar wil men graag verandering in zien. Een regenmaker belooft hen die verandering. Charismatisch als hij is, geeft hij mensen hoop en uitzicht op innerlijk dorstlessend water. Dorstlessend voor hun algemene situatie (maatschappelijk) én voor henzelf (individueel) bínnen die situatie. Als regenmaker kun je, als er vraag naar is, enthousiasmeren en verandering stimuleren binnen de op een ‘droogje’ staande menselijke geest. Hiermee zorgt een regenmaker voor hoop op verlossing van mechaniciteit en relativeert geestelijke onmacht.

Voor een ‘rijk’ en bewust leven is dus ‘water’ nodig (waarover ook in de bijbel zeer helder metaforisch wordt gesproken). ‘Levend water’, ofwel kennis en wijsheid die wordt gepraktiseerd, is het enige dat geestelijke dorst werkelijk lest. ‘Stilstaand water’ (boekenwijsheid) doet dit niet. ‘Levend en stromend water’ is ook het enige dat zelfexpressie en bloei veroorzaakt, zodat dit niet langer wordt ingedamd door een ‘verhaal’ waaraan ego zich vasthoudt: een betonnen dam, door het ego zelf gebouwd en in stand gehouden. ‘Levend water’ lijkt helaas maar al te vaak geen sterke stroom te willen worden, waardoor men de moed kan verliezen. Want het is niet eenvoudig om kennis en wijsheid op elk moment op de dag toe te passen, anders dan wispelturig en hapsnap.

Er is zelfdiscipline nodig en de bereidheid om op vele gebieden inspanningen te leveren om opgedane kennis en wijsheid waar te maken. Waarmaken betekent naar die wijsheid leven. En dit betekent meer dan slechts een door het intellect gedreven studie beginnen (wat mogelijk zelfs nieuwe identificaties met zich meebrengt). Het betekent léven naar principes die ons als eerste aanspraken toen we ermee kennismaakten, die ons enthousiasmeerden, maar die we ook zomaar weer vergeten, waardoor opnieuw ‘droogte’ optreedt. Dit dan maar in berusting toelatend, zal ook hoop opdrogen. Dan ligt er neerslachtigheid op de loer, en komen er gedachten als ‘het wordt nooit wat’ of ‘het is gewoon te moeilijk’.

Het is dan ook belangrijk om als spiritueel gids hoop te geven als mensen door dit soort gedachten gerestimuleerd raken vanuit een gevoel van onvermogen. Zeker als men zich begint af te vragen of het wel klopt wat die ‘regenmaker’ allemaal vertelt. ‘Is ie wel ‘echt’… of het misschien een charlatan? Ligt het misschien aan hém dat het maar niks wordt met mij?’ Dan is hoop geven, inzichten delen en blijven enthousiasmeren wat een gids te doen staat. Want hoop is een heel goeie reisgenoot – al brengt het op zich ons doel niet dichterbij – en is een belangrijke brandstof voor doorzettingsvermogen. In die zin is een gids dus een ‘regenmaker’ die hoop geeft en regen belooft, ondanks dat hij niet in staat is om voor anderen regen te maken. Dat kon die figuur in die western ook niet.

Als éigen levenscoach (immers hét uitgangspunt van Zelfkennis Nu!) zullen we de ‘regenmaker’ in onze geest moeten opzoeken en toelaten. Het betreft een opgeruimde positieve intentie die ondersteunt en hoopvol houdt. Die regenmaker staat voor een hartstochtelijke motivatie om door te zetten als het moeilijk wordt. Die regenmaker staat voor Waar Geloof: van dat we overtuigd zijn van innerlijke mogelijkheden vóórdat we die hebben gerealiseerd.

Dat in die film de regen uiteindelijk kwam, was een zegen. Het was de dorpelingen en hun land opeens ‘toegevallen’. Als een grote genade, na een tijd van hoop, verwachting, geduld en overgave. Zo is het ook met innerlijk werk. Als je denkt dat het niks oplevert, dat er maar weinig beklijft van goede moed en doorzettingsvermogen, kan op een gegeven moment opeens de genade van ‘loon naar werken’ optreden. Op een moment dat we het totaal niet verwachten overkomt het ons ook nog eens met grote overvloed.
Dit is wat een gids, als enthousiasmerende regenmaker, mensen kan voorhouden: Je zult zien, die regen komt! Het laat zich niet afdwingen, maar het komt. Ga gewoon door. Geef niet op. Aandacht in Nu. Verstil. Geef je over in Zelfherinnering en verzaak de Waarheid niet. Ooit komt het met bakken naar beneden.

© Michiel Koperdraat