Aapjes bevrijding

Interview met een beroemd aapje

.

Hoi, lief aapje. Hoe is’t met je?

Ik was helemaal geen lief aapje!

Oh? Waarom dan niet?

Ik was laaiend. Ik vloekte op alles wat los en vast zat! Vooral op die vermaledijde pot.

Wat bedoel je? Welke pot?

Nou, waarin ik vast zat met m’n handje, ik kreeg ‘m er niet meer uit. En nét nou ik iets goeds te pakken had. Ik had in die pot een heerlijke vrucht gevonden en het water liep me al in de mond. Ik was blij dat ik nu eens mazzel had.

Wat is het probleem dan?

Nou, ik kwam vast te zitten. Wég was m’n vrijheid!

Hoe kwam je dan vast te zitten?

Tja, dat had ik dus niet door. Pas later kreeg ik dat door.
Doordat ik de vrucht vasthield werd mijn knuistje te groot om nog door de opening van de pot te kunnen. Wat ik ook probeerde, rukken, trekken, de pot op z’n kop houden, het lukte me niet om mijn hand te bevrijden. De pot wilde ook niet breken toen ik ‘m tegen de grond sloeg en hiermee deed ik alleen mezelf maar pijn. Ik was razend!

Asjemenou… wat een strijd… Gaat het nu weer een beetje?

Ja, nu gaat het veel beter met me!

Oh, vertel eens, hoe liep dit af?

Nou, ik had die heerlijke vrucht in mijn handen maar zag niet dat het nu juist die vrucht was die maakte dat ik mijn hand niet kon bevrijden. Ik had ‘m moeten loslaten. Niet de pot hield mij gevangen, maar mijn wil om die vrucht te krijgen. Toen ik uiteindelijk losliet, bleek dat er niks meer ‘aan de hand’ was.

Ja, haha, hándig! Maar je was dus wel die lekkere vrucht kwijt.

Ja, dat wel. Ik had hierover ook de pest in hoor, maar mijn vrijheid was mij toch liever, zag ik toen.
Toen ik zo los naast die pot zat en eens goed om mij heen keek, zag ik ook hoe die vrucht in de pot was gekomen. Hij was rijp vanuit de vruchtenboom in de pot gevallen. En ik zag dat die hele boom vól hing met vruchten. Bevrijd als ik was hoefde ik maar de boom in te klimmen om in hoge regionen allerlei vruchten in overvloed te nuttigen. Ik had me daar beneden volledig blind gestaard op een enkele ‘schat’ die mij letterlijk had ‘geboeid’. Zo werd de pot mijn gevangenis, mijn ‘apenval’.

Tjonge… wat een mooi inzicht.

Tja… daar stond ik ook van te kijken en ik werd hierdoor eigenlijk heel blij!
Ik realiseerde me dat mijn gehechtheid aan het ‘aantrekkelijke kleine’ mij weerhield om het ‘overvloedige grote’ te zien.
Maar ik heb nóg iets ontdekt!

Oh ja? Vertel!

Nou, doordat ik in die pot vastzat, ontdekte ik dat ik me niet als een kreeft moet gedragen.

Huh???

Jazeker, want weet je, een kreeft heeft heel aparte ‘handen’, scharen dus, waarin hij maar één stel spieren heeft en waarmee hij enorm hard kan knijpen: alleen maar spieren om vast te grijpen. Wij hebben ook spieren om los te laten, doe je hand maar eens open van een vuist tot gespreide vingers. Een kreeft heeft die niet.

Dat klopt!

Nou, omdat een kreeft die spieren niet heeft, kan ie alleen maar vastgrijpen, knijpen. En als hij stress voelt, als het dus tegenzit of er gevaar is, of hij ergert zich zoals ik dat deed, dan gaat ie alleen maar nóg harder knijpen! Om zich te bevrijden heeft hij dus maar één mogelijkheid: zijn vastgrijp-spieren ontspannen! En dat is nou net wat ie door de stress niet voor elkaar krijgt! Voor het ontspannen van z’n scharen zal hij dus bewust moeten worden van zijn stress en zijn automatische reactie om nog harder te knijpen. Hij zal zichzelf in ontspanning en rust moeten brengen.

Zo!

Inderdaad. Zo!
Zo kwam ik erachter. Ontspannen moest ik! Moe en gefrustreerd van het rukken en trekken aan die pot ontspande ik op een gegeven moment mijn hand, puur uit vermoeidheid, waardoor de vrucht eruit viel. En toen… als vanzelf dus, was mijn hand weer vrij, en daarmee ikzelf! Dat was het moment dat ik aan die kreeft dacht en het doorkreeg! Als ik per se iets wil hébben en ik me hieraan hecht, vanuit een een automatisme wat ik niet doorheb, dan zit ik in een val. Raak ik hierdoor dan gespannen of gestrest, dan zit ik nóg meer in de val, want dan knijp ik nog harder. Laat ik dat willen hebben echter los, in ontspanning, dan ben ik weer vrij en ben ik onthecht. Alleen dit werkelijk inzien werkt al ontspannend en bevrijdend.

Briljant! Maar je kunt toch niet zomaar ontspannen in stress? Of zijn daar wel mogelijkheden? 

Zeker! Nu weet ik dat ik ontspande, puur uit vermoeidheid. Maar ik weet nu ook dat jezelf ontspannen te leren is in allerlei situaties en dan zal het me niet zo snel meer overkomen dat ik ‘vast’ kom te zitten. Door regelmatige en beoefende ontspanning zal ik niet zo snel meer in stress geraken. Ik krijg hierdoor eindelijk volle aandacht voor al het overvloedige om mij heen, dat weliswaar nooit mijn privébezit zal zijn, maar waar ik wel van kan genieten en dat mij zal voeden. Heel veel méér dan alleen die ene vrucht werd mijn deel!

Asjemenou… Wat een verhaal!
Dan zal dit dus opgaan voor elke hechting vanuit een ‘willen hebben’, denk je niet?

Ja… dat is zo. Er is geen verschil zijn tussen fysieke en mentale ‘vruchten’. Hoe sterker we eraan hechten, hoe meer vrijheid we inleveren. Mijn bevrijding bleek opeens zó makkelijk te realiseren… Echt een eyeopener. Door mijn ervaring met die pot en die begeerlijke vrucht, nu zie ik dit pas echt, omdat ik het werkelijk dóór heb gekregen. Wie zei dat ook alweer?

Ja, dat was een vrij bekende slimme coach!
Nou aapje, lief wijs aapje, mag ik je feliciteren met deze enorme bevrijdende ontdekking?

Ja graag!

Nou, van harte gefeliciteerd!

© Michiel Koperdraat